Oswoić cukrzycę

Cukrzyca jest chorobą bagatelizowaną. Szacuje się iż w Polsce  ponad 3 mln osób jest chorych a o zagrożeniu nie wie około 1 mln. W efekcie powikłań cukrzycy umiera blisko 4 tyś. ludzi.  Kontrolowana cukrzyca nie stwarza zagrożenia, niekontrolowana może poważnie mu zagrażać.

Mity na temat cukrzycy 

1. POWODUJE JĄ NADMIAR SŁODCZY

Słodycze mogą być spożywane przez osoby chore na cukrzycę. Wystarczy policzyć jedynie ilość węglowodanów i uwzględnić to wszystko w swojej diecie. Może to mieć jedynie wpływ na nadwagę, co niebezpośredniej przyczynia się do pogorszenia stanu zdrowia. Wysoki poziom cukru we krwi nie wynika bowiem ze pożywania cukrów – spowodowany jest raczej deficytem insuliny, inaczej mówiąc wynika z faktu, że organizm nie radzi sobie z przyswajaniem cukrów. Dieta w cukrzycy nie jest taka zła.

2. JEST CHOROBĄ ZAKAŹNĄ

Dopiero w XXI wieku uznano ją za chorobę, której nabycie nie jest spowodowane zarażeniem. Do dziś operuje się terminem „cukrzycowa epidemia” –ponieważ współcześnie bardzo wiele osób zapada na tą chorobę. Przyczyny cukrzycy typu 1 nie są do końca znane, cukrzyca typu 2 wynika z nadwagi i otyłości oraz bardzo małej aktywności fizycznej. 

3. CUKRZYCA TYPU 2 JEST ŁAGODNIEJSZYM TYPEM CHOROBY

W przypadku tej choroby nie warto licytować, który typ i dlaczego jest mniej groźny dla zdrowia, łagodniejszy itp. Cukrzyca jest poważną chorobą, która ma wpływ na funkcjonowanie całego organizmu. W typie 1 cukrzycy insulinę przyjmuje się za pomocą zastrzyków, w typie 2 – łyka się zazwyczaj leki. W żadnym razie nie możemy powiedzieć, że 2 typ cukrzycy jest łagodniejszy. Wiąże się on zazwyczaj z nadciśnieniem tętniczym, insulinoodpornością, hipercholesterolemią, które przyczyniają się bezpośrednio do rozwoju chorób układu krążenia oraz sercowo-naczyniowych.

4. LUDZIE Z CUKRZYCĄ POWINNI MIEĆ SPECJALNĄ DIETĘ

Sposób odżywiania diabetyków nie różni się od tego, jaki mają normalni ludzie. Dieta powinna być urozmaicona, z niską zawartością tłuszczu (szczególnie w tych nasyconych i tłuszczów trans, znajdujących się w przetworzonych produktach). Ważne jest również ograniczenie soli i cukru. Napisane na opakowaniu „diabetyczne” czy „dietetyczne” – nie musi oznaczać, że zdrowsze.

5. DIABETYCY MAJĄ SKŁONNOŚCI DO ZAPADANIA NA INNE CHOROBY

Cukrzyca nie wpływa na odporność. Muszą jednak uważać na skoki glikemii. Prawdą jest jednak to, że u diabetyków częściej dochodzi do komplikacji pogrypowych.

6. CUKRZYCA TYPU 2 GROZI OSOBOM OTYŁYM

Kolejny mit do obalenia. Schorzenie to rozwija się jako następstwo czynników genetycznych, pochodzenie etnicznego oraz wieku. W powszechnym przekonaniu na czynnik rozwoju cukrzycy typu 2 uważa się nieprawidłową wagę. Tymczasem ponad połowa osób z nadagą i otyłością nie zapada na cukrzycę, podczas gdy diagnozowana jest ona u ludzi o prawidłowej masie ciała.

Cukrzyca typu 1

Na cukrzyce typu 1 cierpi ponad 37 mln ludzi na całym świecie. Spowodowana jest prawie całościowym wyniszczeniem przez przeciwciała komórek beta trzustki, gdzie produkowana jest insulina, co w efekcie może doprowadzić do całkowitego wyniszczenia tego hormonu. Jest chorobą układu odpornościowego, która cechuje się niedostatkiem insuliny w organizmie, co przekłada się na zaburzony metabolizm cukrów. Początek zachorowania przypada dopiero między 10 a 14 rokiem życia. Diagnozowana najczęściej u dzieci, nastolatków, młodych dorosłych. W swojej zaawansowanej fazie może doprowadzić do uszkodzeń  wzroku, organów wewnętrznych, zwiększać ryzyko udaru serca.

CUKRZYCA TYPU 1 PRZYCZYNY

Przyczyny powstania choroby nie są znane. Wiadomo jednak, że jest to zjawisko autoagresji, polegający na niszczeniu własnych komórek przez organizm. Niektóre osoby mają predyspozycje genetyczne do autoagresji tzw. system HLA.

OBJAWY CUKRZYCY TYPU 1

• Częste oddawanie moczu
• Nasilone, niezaspokojone pragnienie (wypijanie 6 litrów płynów dziennie)
• Rozdrażnienie, zaniepokojenie
• Mdłości i wymioty
• Śpiączka
• Nalot na migdałach, obrzęk i zaczerwienienie gardła – objawy często mylone z anginą
• Nieprzyjemny zapach z ust
• Sucha o szorstka skóra
• Apatia (niechęć do brania udziału w zabawie czy nauce) 

CUKRZYCA TYPU 1: LECZENIE

Cukrzyca typu 1 wymaga nieustannego monitorowania poziomu insuliny we krwi. Należy podawać ją klika razy dziennie przed posiłkami. Odtworzenie normalnego rytmu organizmu jest bardzo ważne. Chory z dopiero co rozpoznaną cukrzyca wymaga leczenia w warunkach szpitalnych. U osób chorych na tego typu cukrzyce, cukier nie jest przenoszony do komórek, ponieważ nie ma dostępu do insuliny. Co się dzieje, kiedy cukier nie dostaje się do komórek? Systemy w organizmie nie mają energii, by spełniać podstawowe funkcje. Cukier krąży we krwi i tam też się gromadzi.

CO MOŻE SPOWODOWAĆ WYSOKIE STĘŻENIE CUKRU WE KRWI?

• ODWODNIENIE. Organizm, broniąc się przed gromadzeniem się cukru, wydala również wodę. To dlatego chorzy, często muszą oddawać mocz
• USZKODZENIE ORGANÓW. Z upływam czasu, wysoki poziom cukru we krwi uszkadza nerwy oraz naczynia krwionośne – co wywołuje miażdżyce tętnic, co wywołuje udar mózgu i ataki serca
• SPADEK WAGI. Wydalanie cukru powoduje utratę energii, jest się osłabionym i bardzo szybko zaczyna się tracić na wadze. 
• KWASICĘ KETONOWA (DKA). Organizm zaczyna rozbijać komórki tłuszczowe – produktem ubocznym rozbicia jest związek chemiczny o nazwie keton. Ketony gromadzą się we krwi i powoduję jej zwiększoną kwasowość. W połączniu z cukrem, który wykorzystany jest jedynie dzięki insulinie –tworzą niebezpieczny związek, znany jako kwasica ketonowa.